Dane ścieżki przyrodniczej:

• długość trasy: ok.1,5 km
• czas przejścia: ok.1,5 h
• różnica wzniesień: 150 m

zaobserwować pozytywne zjawiska naturalnego odnawiania się lasu (jodła), występowanie kęp modrzewia, sosny wejmutki oraz pojedynczych egzemplarzy daglezji.
W okresie wiosennym najpełniej uwidaczniają się walory ścieżki: bujnie rozwija się roślinność dna lasu z wieloma gatunkami roślin chronionych i rzadkich, a las rozbrzmiewa głosami ptaków.

MOŻLIWOŚCI DOJAZDU:

Mapka przebiegu ścieżki

• Znajdujemy się na terenie leśnym Nadleśnictwa Dukla - Leśnictwo Odrzykoń o drzewostanie jodłowo-sosnowym. Uwagę przyciąga harmonijna budowa lasu, w którym zachowana jest piętrowość - polegająca na tym, że górne piętro tworzy 80-cio letnia sosna i jodła oraz sporadycznie buk, dąb i jawor. Piętro dolne stanowi zwarty młodnik jodłowy pochodzenia naturalnego.
  Przemierzając trasę ścieżki słyszymy glosy licznych ptaków jak np. kosa, sójki, myszołowa zwyczajnego, kruka, dzięcioła, pliszki i zięba. W dziuplach lęgowych mieszkają tu sikorki, muchołówki, kowaliki i pełzacze. W runie spotkamy borówkę czarną.
  Idąc w kierunku przystanku Nr 2 spotkamy wyraźnie widoczne wychodnie skalne. Powolne przejście do przystanku Nr 2 nie powinno zając więcej niż 10 min.
  Wzdłuż ścieżki zwracamy uwagę na gatunki drzew i krzewów tworzących drzewostan oraz liczne gatunki ptaków.

Przystanek nr 2

• Z lewej i prawej strony ścieżki wyłaniają się porośnięte warstwą mchów i porostów wychodnie skalne piaskowca ciężkowickiego i istebiańskiego, z niewielką grotą w jednej z nich - zwaną "Smoczą Jamą". Z tych piaskowców zbudowane są również "Prządki"- rezerwat przyrody nieożywionej w  Czarnorzekach oraz 4 pomniki przyrody - skałki w Woli Komborskiej. Kształt tych skałek został uformowany przez wietrzną i wodną erozję. Doskonale wkomponowane są one w  drzewostan, który jest miejscem bytowania licznie występującej zwierzyny (sarna, dzik, lis, kuna).
  W drodze do przystanku nr 3 mijamy z prawej strony niszę osuwiskową, poniżej której rośnie piękny młodnik jodłowy - pozostały po usunięciu starodrzewia. Przechodząc przez mostek ukazuje się nam koryto Wgrębnego Potoku z kępami olszyn, a dalej z prawej strony ścieżki widzimy zabezpieczone przez leśników sadzonki jodeł. Po drodze zwracamy uwagę na oznaczone tablicami informacyjnymi drzewa. Zauważymy, że runo leśne zaczyna być bardziej bogate i urozmaicone. Występuje tu sit siny, narecznica samcza i kępy mchów i porostów.

• Jesteśmy nieopodal nieczynnego wyrobiska skalnego. Jest to odsłonięcie sztuczne w kształcie stromej ściany, z której niegdyś pobierano materiał skalny na potrzeby budowlane. W chwili obecnej widzimy mocno zaawansowaną naturalną sukcesję roślinną, która powoli zaciera ślady dawnej eksploatacji. Spośród roślin, które zabliźniają wyrobisko można dostrzec jarzębinę, brzozę brodawkowatą, olszę czarną, jeżynę gruczołowatą, malinę właściwą, wietlicę samiczą oraz mchy i prosty. Można tu spotkać wygrzewającą się na skałach żmiję zygzakowatą, a w dolinie płynącego potoku pożytecznego zaskrońca i  padalca. W sąsiedztwie wyrobiska rośnie sosna wejmutka wprowadzona tu sztucznie jako gatunek obcy, mało odporny na miejscowe warunki - dlatego powszechnie cierpi na chorobę zwaną rdzą kory wejmutki. Należy zwrócić uwagę na górski charakter potoku, który w jednym miejscu silnie eroduje a w  innym nanosi osady.
  Przechodząc drogą leśną wzdłuż potoku do przystanku Nr 4 zauważyć można w czystej wodzie pstrąga potokowego a na brzegach rosnący żywiec gruczołowaty i wilczomlecz migdołolisty.
  Po lewej stronie drogi urządzono stanowisko czynnej ochrony płazów tzw. Oczko wodne, gdzie obserwować można okazy płazów, których identyfikację ułatwia stojąca w pobliżu kolorowa tablica.

• Kontynuując przejście trasą wzdłuż potoku - po prawej stronie zauważymy wysadzone w czworobok okazałe daglezje, które w roku 1998 Zarządzeniem Wojewody Krośnieńskiego uznane zostały pomnikami przyrody Otaczają one obszar, w obrębie którego znajdują się dwie mogiły mieszkańców: Odrzykonia, Korczyny, Czarnorzek i okolicznych wsi - zmarłych w wyniku panującej w  1831 roku epidemii cholery. Miejsce to upamiętnia kamienny krzyż z wyrytym napisem.
  Idąc w kierunku przystanku nr 5 pokonujemy wzniesienie z wyraźnie widocznym wyrobiskiem skalnym. Na tym miejscu zwanym "harcerską polaną" w okresie międzywojennym obozowali harcerze Chorągwi Rzeszowskiej. Dzisiaj ten fakt przypomina odtworzony krzyż oraz głaz z wyrytym znakiem "Polski Walczącej" poświęcony bohaterom "Szarych Szeregów". Wychodząc na skraj lasu widzimy pojedyncze zabudowania Podzamcza. Zauważymy mozaikowy układ gruntów ornych i łąk, pooddzielanych miedzami, które skutecznie chronią glebę przed erozją. Nad polami i łąkami podczas ich kwitnienia unoszą się liczne gatunki motyli i  innych owadów zapylających kwiaty.

• Obserwując otoczenie widzimy efekt racjonalnej gospodarki leśnej - charakteryzuje się ona:
  • Zachowaniem biologicznej różnorodności lasów,
  • Utrzymaniem produkcyjnej zasobności lasów,
  • Ochroną zasobów glebowych i wodnych,
  • Utrzymaniem żywotności ekosystemów.

  Pozyskanie drewna odbywa się w sposób przerębowy tzn. wycina się drzewa osiągające wiek dojrzałości - właściwy dla poszczególnych gatunków, oraz drzewa chore i uszkodzone, ułatwiając wzrost młodemu pokoleniu.

Wychodząc z lasu kierujemy się w stronę zamku gdzie kończy się - w punkcie początkowym - trasa ścieżki. W ten sposób zakończyliśmy zwiedzanie ścieżki przyrodniczej, która prowadziła nas po ciekawych i cennych miejscach wyjątkowo pięknej części Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego.